Benim adım Hatice. 41 yaşındayım, Mardinliyim. 20 yıl oldu evliyim. Herkes evlenir evlenmez çocuk sahibi olur, ben olamadım. Çevremden çok söz işittim, çok gözyaşı döktüm. “Kısmetin yok” dediler, “Senin kaderin bu” dediler. Ama ben hiç pes etmedim, her gece dua ettim.
Türkiye’de üç kere tüp bebek yaptırdım, olmadı. Umudum bittiği günlerde bir komşum bana Kıbrıs’taki Amerikan Tüp Bebek’ten bahsetti. İlk başta inanmadım ama eşimle konuştuk, “Bir de orayı deneyelim” dedik.
Kıbrıs’a vardığımız gün çok heyecanlıydım. Doktor bey çok güzel anlattı, sabırla dinledi. Sanki yıllardır tanıdığım biri gibiydi. İlk defa kendimi değerli hissettim. Bana “Senin yaşın ileri ama biz elimizden geleni yapacağız” dedi.
Tedavide bana yumurta donasyonu önerdiler. Önce çok düşündüm, kabul etmek kolay olmadı.
Transferden sonra günler saymak çok zordu. 12. gün testim pozitif çıktı. O haberi aldığımda yere çöktüm, ağladım, Allah’a şükrettim.
Şimdi 7 aylık oğlum var. Onu kucağıma aldığımda bütün yaşadığım acılar, bütün laflar, bütün gözyaşları silindi gitti. Allah nasip edince oluyor. Bu yolu bize açan doktoruma ve ekibine de ömrüm boyunca dua edeceğim.
