Başarı Hikayeleri

Suçlulukla Başlayan Yol, Babalıkla Bitti

42 yaşındayım. Hayatımda ilk kez bir test sonucuna bu kadar uzun süre bakıp kaldığımı hatırlamıyorum.Doktor, “sperm sayısı çok düşük, hareketlilik de zayıf” dediğinde başımdan aşağı kaynar sular döküldü. O anda…

İmkânsız kelimesi bizim hayatımızdan silindi

Ben 38 yaşındayım, eşim 41. Yıllarca çocuk sahibi olmayı istedik ama her denememiz hüsranla sonuçlandı. Başta zamanla olur diye düşündük, ama üç yıl geçince doktora başvurduk. Yapılan testlerde eşimin sperm…

Sabırla Gelen Kalp Atışı

Ben 35 yaşındayım. Eşimle evliliğimizin ilk yılları çok huzurluydu. Hayat planımız belliydi: önce biraz birikim yapacak, sonra çocuk sahibi olacaktık. Her şeyin sırası olduğuna inanıyorduk. Fakat sıra bize geldiğinde, hayat…

Her Yolun Sonunda Bir Umut Var

Pes Etmedik, Mucizemize Kavuştuk

Ben 34, eşim ise 36 yaşındayız. Evliliğimizin ilk yıllarında çocuk sahibi olmayı hemen düşünmemiştik. Ama zamanı geldiğinde bu isteğimiz gerçekleşmeyince doktora başvurduk. Yapılan kontrollerde tüplerimde tıkanıklık olduğu ortaya çıktı. O…

Umutsuzluktan Mucizeye: Uzun Bir Yolun Mutlu Sonu

Ben ve eşim yıllardır anne-baba olmayı hayal ediyorduk. Ancak yolumuz sandığımız kadar kolay olmadı. Evliliğimizin üzerinden yıllar geçtiğinde, denemelerimiz bir türlü sonuç vermeyince doktora başvurduk. Yapılan testlerde eşimin sperm kalitesinin…

Anne Olmak da Bana Nasip Oldu

Benim adım Hatice. 41 yaşındayım, Mardinliyim. 20 yıl oldu evliyim. Herkes evlenir evlenmez çocuk sahibi olur, ben olamadım. Çevremden çok söz işittim, çok gözyaşı döktüm. “Kısmetin yok” dediler, “Senin kaderin…

Kaybettiğim Umutlar, Kucağımdaki Kızımla Geri Geldi

Merhaba, ben Elif. 32 yaşındayım. Eşimle 6 yıl önce evlendik ve ilk yıllarda hamile kalmam çok zor olmadı. Ama ne yazık ki üç kez düşük yaptım. Her seferinde kalbim paramparça…

Umudun Peşinden Kıbrıs’a

Merhaba, ben Derya. 45 yaşındayım, 13 yıllık evliyim. Eşimle evliliğimizin başından beri çocuk sahibi olmayı çok istedik. İlk yıllar “nasıl olsa olur” diye düşündük ama zaman geçtikçe olmamaya başladı. Doktora…

Bir Mucizenin Gerçek Hikayesi

Merhaba,Ben Elif. 36 yaşındayım ve 8 yıldır evliyim. Eşimle birlikte uzun süredir çocuk sahibi olmayı arzuluyoruz. Evliliğimizin ilk yıllarında doğal yollarla çocuk sahibi olmaya çalıştık, fakat başarılı olamadık. Doktorlar, yumurta…

Her Yolun Sonunda Bir Umut Var

Ben 29 yaşındayım, eşim 33. Çocuk sahibi olmayı hep hayal etmiştik ama bu hayalin gerçekleşmemesi aklımızın ucundan bile geçmemişti. İlk bir 4 yıl doğal yollarla denedik, her ay umutla bekledik. Negatif test sonucunu görmek ise içimde derin bir boşluk bırakıyordu. Zamanla bu bekleyiş, sevincin değil, hayal kırıklığının rutinine dönüştü.

Doktora gittiğimizde “erkek faktörü” nedeniyle sperm sayısının düşük olduğunu öğrendik. O an ikimizin de yüzüne aynı kaygı yerleşti. Kimse kolay kolay “ebeveyn olamayabilirsiniz” cümlesini duymaya hazır olamıyor. İçimde “Acaba bizim yolumuz buraya kadar mı?” sorusu yankılanıyordu.

İlk tüp bebek denememizden umduğumuzu bulamadık. O olumsuz sonuç bana ağır geldi. İnsan, kalbinin içinde büyüttüğü umudu kaybedince kendini boşlukta hissediyor. İkinci denemede biraz daha tecrübeliydik, bu yüzden doğru araştırmalarımızla Amerikan Tüp Bebek Merkezi ile tanıştık. İlk görüşmede doktorumuzun bize sarf ettiği şu cümleyi hiç unutmuyorum: “Her yolun sonunda mutlaka bir ihtimal vardır.” O anda içimde bir ışık yandı. Çünkü ilk çaresiz değilmişim gibi hissettim.

Tedavi sürecimiz başladığında zorluklar yine vardı. İğneler, kan tahlilleri, ultrasonlar… Ama bu kez kalbimin derinlerinde sessiz bir umut taşıyordum. Günler haftaları kovaladı, en sonunda o an geldi: Test sonucum pozitifti!

O an hissettiğim şeyi tarif etmem zor. Ellerim titriyordu, kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Eşimle birbirimize bakıp hiç konuşmadan ağladık. Çünkü o gözyaşlarının içinde yılların özlemi, korkusu ve sonunda gelen mucizesi vardı.

Hamilelik sürecim heyecanlı, bazen endişeli ama en çok da umut dolu geçti. Doğum anında bebeğimi ilk kez kucağıma aldığımda, hayatımda hiç bu kadar derin bir şükür hissetmemiştim. O küçücük kalp atışlarını göğsümde hissetmek, bütün mücadeleye değdiğini bana anlattı.

Bugün evimizin içinde kahkahalar, oyuncak sesleri ve minik bir meleğin varlığı var. Geçmişe dönüp baktığımda, yaşadığım her gözyaşının aslında bu mutluluğa giden yolun bir parçası olduğunu anlıyorum. Bütün Amerikan Tüp Bebek Merkezine sonsuz teşekkür ediyorum ve gönül rahatlığıyla buraya güvenebileceğinizi söylemek istiyorum. İyi ki yollarımız kesişti!