Merhaba, ben Derya. 45 yaşındayım, 13 yıllık evliyim. Eşimle evliliğimizin başından beri çocuk sahibi olmayı çok istedik. İlk yıllar “nasıl olsa olur” diye düşündük ama zaman geçtikçe olmamaya başladı. Doktora gittiğimde yumurtalık rezervimin düşük olduğunu öğrendim. O gün eve dönerken hissettiğim boşluğu tarif etmem çok zor…
Farklı şehirlerde, farklı doktorlarda üç tüp bebek denemem oldu. Hepsinde ya embriyo gelişmedi ya da tutmadı. Her başarısız deneme umutlarımızı biraz daha azalttı. Bir süre “belki de anne olamayacağım” diye düşünmeye başladım.
Geçen sene, bir arkadaşım bana Kıbrıs’taki Amerikan Tüp Bebek Merkezi’nden bahsetti. Önce tereddüt ettim ama ilk telefon görüşmemde hissettiğim ilgi ve samimiyet bana cesaret verdi. Tedavi sürecim boyunca kendimi yalnız hissetmedim. Sordum, anlattım, ağladım, güldüm… Her adımda yanımda olduklarını hissettim.
Toplam 7 yumurtam toplandı, 5’i döllendi, 3’ü sağlıklı çıktı. Transfer günü heyecandan yerimde duramıyordum. 10 gün sonra telefonum çaldı… Hemşire “Tebrik ederiz, hamilesiniz” dediğinde elim ayağım titredi. Eşimle sarılıp ağladık, o anı ömrüm boyunca unutamam.
Şu an kucağımda 3 aylık oğlum var. Bu satırları yazarken yanımda uyuyor. Hayatımın en büyük hayalini gerçekleştirmeme vesile olan doktoruma ve ekibine ne kadar teşekkür etsem az.
